Terapia ręki jest wspieraniem całego rozwoju dziecka, a nie tylko kończyny górnej. Ma ona wpływ na wiele aspektów rozwojowych dzieci. To usprawnianie motoryki dużej i małej w zakresie sprawności całego ciała i kończyny górnej, co zwieńczone jest rozwojem precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Terapia ręki opiera się w dużej mierze na metodzie terapii integracji sensorycznej.
Czym więc jest Integracja Sensoryczna (SI)?
Podstawową zasadą, którą można zaobserwować w rozwoju każdego dziecka jest organizacja.
Większość aktywności, które są podejmowane przez dziecko w pierwszych siedmiu latach życia jest częścią jednego procesu – uporządkowania bodźców w układzie nerwowym. Integracja Sensoryczna (SI) to inaczej zdolność do rozumienia i porządkowania bodźców i informacji dostarczanych z otoczenia i z własnego ciała poprzez zmysły. Umiejętność ta pozwala dziecku zrozumieć, jak funkcjonuje otaczający je świat i nadaje sens nieustannie docierającym zewsząd bodźcom. Jeżeli proces integracji sensorycznej jest zaburzony, mogą pojawić się problemy z nauką, zachowaniem, koncentracją, czy koordynacją.
Kiedy zgłosić się do specjalisty na diagnozę i ewentualnie późniejszą terapię ręki czy też szerzej – wspomaganie rozwoju sensoryczno – motorycznego naszego dziecka? Jakie zachowania naszego dziecka powinny nas zaniepokoić?
Nadwrażliwość na bodźce:
- Unika fizycznej bliskości i dotyku.
- Lubi nosić tylko specyficzne rodzaje ubrań, przeszkadzają mu metki.
- Nie lubi myć głowy, obcinać paznokci, czesać się i myć zębów.
- W głośnych miejscach staje się marudne czy poddenerwowane.
- Źle reaguje na głośne dźwięki, np. muzyki, odkurzacza.
Lub też odwrotnie – zbyt mała wrażliwość na bodźce:
- Nie zauważa zadrapań czy siniaków spowodowanych upadkiem.
- Kolorując, bardzo mocno dociska kredkę.
- Poszukuje głośnych dźwięków.
- Lubi być mocno przytulane lub samo mocno przytula.
Problemy z równowagą:
- Ma słabą równowagę, często upada lub się potyka.
- Idąc po pokoju obija się o meble.
- Ma kłopoty ze swobodnym poruszaniem się.
Opóźnienie w rozwoju zdolności ruchowych:
- Ma problemy z samodzielnym zapinaniem guzików, sznurowaniem butów.
- Ma trudność uczenia się nowych umiejętności ruchowych (łapanie piłki, jazda na rowerze).
- Niepoprawnie trzyma ołówek, sztućce czy nożyczki.
- Niepewnie wchodzi lub schodzi po schodach.
- Ma kłopoty z wycinaniem, rysowaniem po śladzie.
- Wybredność w jedzeniu.
- Unika nowych smaków.
- Jest wybredne pod względem konsystencji spożywanych pokarmów.
- Ma tendencję do wypychania sobie ust jedzeniem.
Nie dajmy się jednak zwariować, bo prawdopodobnie każdego z nas można w jakimś kierunku zdiagnozować. To, co u jednych okaże się etapem w prawidłowym rozwoju, u innych może wskazywać na zaburzenia wymagające terapii. Dlatego tak ważny jest kontakt ze specjalistą, który przeprowadza dokładny wywiad z rodzicem (w kwestionariuszu wstępnym mamy ponad 100 pytań!), diagnozuje dziecko i dopiero na tej podstawie opracowuje indywidualną terapię dla konkretnego dziecka.
